مدتی است که آمار تکان دهنده سرطان در کشور و سیر رو به افزایش الگوهای خاص سرطان در کرمان نگرانی‌های بسیاری را ایجاد کرده است.
به گزارش نشانه نیوز، چند سالی است که آمارهای ناخوشایندی از مبتلایان به سرطان را به استان کرمان نسبت می‌دهند. هرچه هست امروزه سرطان سومین عامل مرگ و میر در کرمان شناخته شده است.
قابل ذکر است که کرمان جز رتبه‌های نخست ابتلا به سرطان در کشور محسوب نمی‌شود و ابتلا به سرطان در کرمان از متوسط کشوری پایین تراست. اما آنچه که قابل توجه است میزان رشد سرطان در کرمان است؛ که دل رامی ترساند و فکر را مشغول می‌کند که نکند در سال‌های آینده تیتر «کرمان رتبه نخست در ابتلا به سرطان» دلمان را به درد آورد.
چندی پیش رئیس علوم پزشکی کرمان از رشد ۶ درصدی بروز سرطان در کرمان خبر داد و در اظهارات خود بیان کرد که میزان بروز سرطان در استان بالاتر از حد انتظار و میزان بقا کمتر از استاندارهای جهانی است اما در اظهارات بعدی خود این بیانات را تنها یک سوء برداشت خواند و اعلام کرد که دراستان کرمان از متوسط کشوری میزان بروز سرطان کمتر است.
در این رابطه نوذر نخعی در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم گفت: ما به دلیل ضعف در بحث آمارگیری نتوانسته‌ایم هنوز آماردقیقی از میزان ابتلا به سرطان در کرمان به دست آوریم. اما آنچه که مشخص است این است که سرطان در کرمان همچون سایر نقاط کشور در حال افزایش است.
معاون بهداشتی کرمان افزود: ایران در نقشه سرطان جهان جز کشورهای میانی از لحاظ میزان ابتلا و مرگ ناشی از سرطان است. اما سرطان در کشورهای در حال توسعه همچون ایران در حال افزایش است. این امر باید موردتوجه باید قرار گیرد که سرطان یک اتفاق قابل پیشگیری است به نحوی که در کشور آمریکا از سال ۱۹۹۵ سالانه ۲ درصد روند سرطان کاهش می‌یابد. اما در ایران ما شاهد افزایش سالانه سرطان هستیم.
نخعی در مورد سلامت محصولات کشاورزی عنوان کرد: سازمان نظارت بر غذا و دارو در برهه زمانی مشخص تمامی محصولات را از محل عرضه آن‌ها جمع آوری می‌کند و باقی مانده سموم را در محصولات کشاورزی مورد بررسی قرار می‌دهند.
بنابراین با توجه به گفته‌های معاون بهداشتی کرمان باید خاطرمان از محصولات عرضه شده در تربارها جمع باشد. باید عامل افزایش دهنده سرطان را در جای دیگر جستجو کنیم
مدیر پژوهشی دانشگاه آزاد: مهمترین نقش را در ایجاد سرطان تغذیه ایفا می‌کند
این بار به سراغ دانشگاهیان رفتیم تا شاید بتوانیم عامل را بیابیم. مهدی پور در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم اظهار داشت: اینکه عواملی خطری در جهت بالا رفتن ابتلا به سرطان در کرمان ایجاد شده است هیچ شبه ای وجود ندارد؛ که در این میان مهمترین نقش را مواد غذایی ایفا می‌کند. در این خصوص جهاد کشاورزی، صنایع مواد غذایی و وزارت بهداشت مسئولیت خطیری به عهده دارند. این سازمان‌ها باید نظارت کامل بر مرغ، لبنیات، تغذیه دام‌ها و دیگر موادغذایی مصرفی مردم داشته باشند.
باز هم تغذیه و محصولات کشاورزی در ردیف نخست اتهام!!
براساس توصیه مسئولان مصرف سبزیجات و میوه‌های تازه ۴۰ تا ۵۰ درصد خطر ابتلا به سرطان معده، دستگاه فوقانی گوارش را کاهش می‌دهد. اما آنچه که ما شاهد آن هستیم افزایش ابتلا به سرطان دستگاه فوقانی گوارش از شهرستان شهربابک تا شهرستان کرمان و شیوع سرطان خون در جنوب استان است.
پس در این میان این سوال به ذهن می‌آید که چه شده است که سرطان این چنین به جان مردم استان کرمان که شغل اصلی آن‌ها کشاورزی و میوه‌ها و سبزیجات جز حذف نشدنی از سفره‌هایشان است افتاده است.
دراین خصوص کارشناس علوم کشاورزی در گفت‌وگو با تسنیم بیان کرد: استفاده از سموم در محصولات کشاورزی باید طبق اصول صورت بگیرد. باید در هر محصول از سموم استاندارد با ماندگاری کوتاه و به میزان مشخص استفاده شود و همچنین با در نظر گرفتن دوره‌ای که سم در چرخه معین از محصول خارج می‌شود برداشت صورت بگیرد.
همایون فرادامه داد: از سوی دیگر بسیاری از گلخانه داران و باغدارن از روی سهل انگاری و ناآگاهی بدون استفاده از ماسک و دیگر وسایل ایمنی به استفاده از سموم غیراستاندار می‌پردازند که همین عاملی می‌شود که ما شاهد سرطان و بیماری های ناعلاج در نسل های بعدی باشیم. در واقع این سموم بر ژن‌ها هم می‌تواند تاثیرگذار باشد.
همایون فر در ادامه در مورد سبزیجات خاطر نشان کرد: اگر تنها چند ساعت بعد از خریداری سبزیجات شاهد پژمردگی آن‌ها بودیم این خود نشان دهنده ازت فراوان در محصول است. قسمت های سفید در گوجه فرنگی نشان از نیترات است. همه اینها را می‌توان از عوامل سرطان خواند.
در سراسر جهان هر سمی که وارد می شود باید در ابتدای امر مورد آزمون قرار گیرد که این سم چه تاثیری بر محیط زیست دارد چه مقدار باید مورد بهره برداری قرار گیرد و در نهایت آیا زیانی را به سلامت مردم جامعه که مصرف کنندگان این محصولات هستند می رساند یا خیر.
از سویی هیچ گونه نظارتی بر گلخانه‌ها، باغات و زمین‌های کشاورزی وجود ندارد. ما در سطح استان شاهد بسیاری گلخانه دارهای محلی هستیم؛ که شاید هیچ کدام اطلاعی جامع از اثرات سموم و محصولات خود نداشته باشند و یا بعضی باغدارها و گلخانه دارها را شاهد هستیم که با آگاهی کامل محصول سرشار سم خود را به بازار عرضه می کند و اما برای خود و خانوادشان در باغچه ای کوچک محصول سالم برداشت می‌کند.
پس در این بین الزامی است هر فردی که به تولید محصول گلخانه ای می‌پردازد شماره مجوزداشته باشد که ناظر در صورت مشاهده سموم در محصولات اخطار دهد و درادامه اقدامات بعدی در جهت کشت محصول سالم انجام گیرد.
حلقه مفقوده میان علوم کشاورزی با کشاورز و باغدار
امروزه در برگه انتخاب رشته دانشگاه‌ها شاید یکی از کم طرف دارترین رشته‌ها، رشته مهندسی کشاورزی و زیرشاخه‌های آن باشد. اگر کمی دقت کنید کمتر می‌توانید فارغ التحصیل رشته کشاورزی را ببینیم که به طور تخصصی وارد حیطه کار خود شده باشد. در صورتی که در این شرایط رشته های کشاورزی بسیار مهم به نظر میرسند.
در این رابطه همایون فر به رشته ترویج کشاورزی اشاره کرد و گفت: فارغ التحصیل شدگان این رشته، علم کشاورزی را به زبان ساده‌تر تبدیل می کرد و آن را به کشاورز و باغدار منتقل می‌کردند. اما امروزه جای خالی فارغ التحصیلان این رشته احساس می‌شود.
این کارشناس کشاوزی ادامه داد: واقع با توجه به وضعیت محصولات، باید شکاف میان مهندس کشاورزی و باغدار و کشاورز از میان برداشته شود که با تجربه کشاورزان و باغداران و علم دانشگاهیان به نتیجه بهتری برسیم. اما آنچه امروزه شاهد آن هستیم علاوه بر بی‌توجهی به رشته ترویج کشاورزی، رشته مهندسی کشاورزی و گیاه پزشکی هم که می‌توانند راه حلی برای این معضل باشد جاذبه خود را از دست داده اند و محصلان این رشته هیچ گونه بازخورد و بازار کاری را بعد از پایان تحصیل نمی‌بینند.
انگشت اتهام به سوی همه ما است
باید ورود سموم در کشور کنترل شود، تمامی گلخانه‌ها مجوز کسب کنند و کشت و برداشت محصولات و تمامی مواد غذایی که وارد بازار می شود مورد نظارت قرار گیرد وهیچ گونه تخطی مورد پذیرش نباشد.
رسانه با کمک سازمان‌ها به اطلاع رسانی و اصلاح سبک زندگی مردم بپردازد. تا شاید بتوان عوامل خطر ابتلا به سرطان را با همت و کمک یکدیگر به کمترین میزان برسانیم.
ناگفته نماند که مردم هم در این میان نقش کلیدی را ایفا می کند، زیرا تمامی مسئولان، پزشکان، کارشناسان، دانشگاهیان، کشاورزان از دل مردم هستند و همه بر سر یک سفره نشسته‌ایم و خود باید شرایط یک زندگی سلامت و بی درد را ایجاد کنیم.
خود کرده را تدبیر نیست اما بهتر انست که این بار تدبیر کار خود را به دست گیریم.
سحر جمشیدی
