عصر روز دهم محرم سال ۶۱ هجری قمری، لشکر یزید پس از انکه امام حسین (ع) را به شهادت رساند، به دستور فرماندهان خود دست به غارت و آتش زدن خیمه ها و آزار و اذیت خاندان نبوت نمود، حماسه ماندگار حضرت زینب (س) آغاز شد.
به گزارش نشانه نیوز، کربلا، حضرت زینب (س) را با شهادت ابا عبدالله حسین(ع) و چند برادر دیگر، دو فرزند، چندین برادرزاده و عمو زاده و و مصایب دیگر چنان آبدیده کرد که در دربار ابن زیاد و یزید جز ˈ ما رأیت الی جمیلا ˈ هیچ نگفت.
زینب، نـاظر این تصاویر بود و همۀ این مصائب از وی شیرزنی می سازد که از عصر عاشورا، قافله سالار کاروان اسیران می شود.
وقتی حضرت زینب (س) در کوفه به مجلس ابن زیاد وارد شد، سلام نکرد. ابن زیاد گفت: ˈمن هذه متکبرهˈ، این زن متکبر کیست؟ امام سجاد (ع) فرمود: ˈهذه عمتی زینب، اخت الحسین علیه السلامˈ، این عمۀ من زینب، خواهر حسین علیه السلام است.
ابن زیاد برای اینکه جگر حضرت زینب را آتش بزند، گفت: دیدی خدا با برادرت چه کرد؟ حضرت زینب پاسخ داد: اگر خدا چنین کرد، ˈ ما رأیت الا جمیلاˈ… ˈ
این دختر فاتح خیبر همچنین در شام و در برابر یزید با خطبه ای غرا، کوس رسوایی یزید را به صدا درآورد و با اینکه در چنگال خون آشام ترین طاغوت زمان اسیر بود، چنان حماسه ای آفرید که پایه های حکومت فرزند معاویه را به لرزه درآورد و سرانجام یزید از ترس سقوط حکومتش، کاروان اسرا را به مدینه باز گرداند.
پس از ان حضرت زینب همراه و پا در رکاب برادرزاده و امام زمان خویش، حضرت سجاد (ع) محل رجوع محبان خاندان وحی و پاسخگوی سوالات شرعی و معرفتی آنان شد و تبلیغ خون شهدای کربلا و تبیین اعتقادات و باورهای شیعه را آغاز کرد.
عمر سعد روز یازده محرم دستور حرکت از کربلا به سوی کوفه را می دهد و زنان و حرم امام حسین (ع) را بر شتران بی جهاز سوار کرده و چون اسیران کفار در سخت ترین شرایط کوچ می دهد.
در اثر تبلیغات عبیدالله بن زیاد علیه امام حسین(ع) و خارجی معرفی کردن آن حضرت، مردم کوفه از این پیروزی خوشحال شده و برای دیدن اسرا به کوچه ها روانه می شوند، ولی با خطابه هایی که امام سجاد (ع) و حضرت زینب(س) ایراد و خودشان را به کوفیان می شناسانند، شادی کوفیان به عزا تبدیل می شود.
حضرت زینب (س) در مجلس یزید گفت: سرانجام کار کسانی که مرتکب کارهای زشت و گناه شدند، به آنجا رسید که آیات الهی را تکذیب و مسخره کردند.
وی اظهارکرد: ای یزید، آیا تو گمان می کنی اگر زمین و آسمان را بر ما تنگ بگیری و ما را مثل کنیزان اسیر کنی، ما را نزد خدا خوار کرده ای؟
پس آرام باش و صبر کن! آیا فرموده خدای تعالی را فراموش کرده ای که ˈ آنان که راه کفر را در پیش گرفتند، گمان نبرند مهلتی که به آنها داده ایم، به نفع و سود آن هاست، این مهلت فقط به منظور آن است که بار گناهشان سنگین تر و بیشتر شود و عذابی دردناک برای آن ها مهیا کرده ایم ˈ.
حضرت زینب (س) تاکید کرد: زمانی می رسد آرزو می کنی که ای کاش دستانم فلج و زبانم لال می شد و این حرف ها را نمی زدم و این جنایت را انجام نمی دادم.
دختر فاتح خیبر آنگاه رو به آسمان کرد و گفت: خدایا! حق ما را از دشمنان ما بگیر و انتقام ما را از ستمگران بکش و بر کسانی که خون های ما و یاران ما را ریختند، غضب کن.
منبع روزنامه جوان
