ارسال خبر شهادت برادرم، تلخ‌ترین خاطره کاری ام است/ تشکل صنفی خبرنگاران باید بدون جهت‌گیری سیاسی باشد
۱۷ مرداد بهانه ای است تا درباره کسانی بگوییم که اگر نبودند، هیچ کس از وقایع ریز و درشت جهان مطلع نمی شد و همه چیز در سکوت می ماند.
به اعتقاد من خبرنگاران به معنی واقعی کلمه عاشق کارشان هستند که اگر این عشق نبود با وجود مشکلات بسیاری که در مسیر این کار خطیر وجود دارد، توانی برای ادامه راه نمی ماند.
به گزارش نشانه نیوز، به مناسبت ۱۷ مرداد سالروز شهادت شهید صارمی و روز خبرنگار، به اتفاق تعدادی از همکاران با یکی از خبرنگاران پیشکسوت کرمان به گفت و گو پرداختیم.
خانم آذر همتی خبرنگار پیشکسوت روزنامه جمهوری اسلامی است که بیش از یک سال از بازنشستگی ایشان می گذرد. گفت و گوی ایشان را در ادامه می خوانید:
بنده از سال ۵۸ که به عضویت حزب جمهوری اسلامی درآمدم، با روزنامه جمهوری اسلامی که اولین روزنامه نوپای انقلاب اسلامی بود، آشنا و به همکاری با این روزنامه مشغول شدم.
البته چون آموزش خبرنگاری ندیده بودم، ضمن کار، تجربه کسب می‌کردم. اما به نوشتن متن‌های ادبی علاقمند بودم و همین باعث می‌شد که زودتر یاد بگیرم.
بعد از چند سال به خاطر ازدواج و تولد فرزندان، مجبور شدم کار را کنار بگذارم و مجددا از سال ۷۰ همکاری خودم را با روزنامه جمهوری اسلامی ادامه دادم.
این کار در وهلۀ اول به عشق و علاقه نیاز دارد، هر چند مشکلات کار زیاد است و باید با این مشکلات هم دست و پنجه نرم کرد.
همانطور که شما هم درگیر هستید و می‌دانید، کار در حرفۀ خبرنگاری روز و شب و ساعت و تعطیلی و غیرتعطیلی نمی‌شناسد و هر وقت که نیاز باشد باید در صحنه باشید و این امر زندگی را کاملا تحت‌الشعاع قرار می‌دهد به طوری که وقتی یکی از فرزندانم اظهار تمایل کرد که در این حرفه وارد شود، طبق تجربۀ خودم او را نهی کردم. هر چند معتقدم کار رسانه‌ای انسان را در جریان بسیاری از مسائل، مشکلات، اخبار و رویدادها قرار می‌دهد و این یک امتیاز محسوب می‌شود.
این روزها شاهدیم که همۀ ادارات و ارگان‌ها برای کارکنان خود امتیازاتی قائلند ولی خبرنگاران عزیز که یک تشکل صنفی مدافع حقوق خود ندارند و اگر هم دارند در تامین رضایت همکاران چندان موفق نبوده‌اند، از بسیاری امکانات و امتیازات محرومند.
اساساً تشکیلاتی که برای حمایت از این قشر راه‌اندازی می‌شود باید بدون جهت‌گیری سیاسی و فقط در راستای تامین منافع خبرنگاران عزیز حرکت و ایفای نقش کند.
موضوع بیمۀ خبرنگاران که البته بیشتر شامل خبرنگاران رسانه‌های محلی می‌شود، مسئلۀ مسکن و دیگر مسائل همواره از دغدغههای این قشر بوده و هست. قشری که در بحران‌ها و سختی‌ها حضور فعال دارد، شهید و جانباز می‌دهد، شهیدان حسن مصطفوی و اسماعیل عمرانی‌ها را تقدیم می‌کند و در واقع با پیام رسانی و اطلاع رسانی به موقع و بهنگام، سعی می‌کند جامعه را در جریان آخرین اخبار و رویدادها قرار دهد و سطح آگاهی مردم را افزون کند.
البته این کار تلخی‌ها و شیرینی‌های خاص خود را هم دارد که بنده در سوابق کار خبری خودم می‌توانم از ارسال خبر شهادت برادرم و اخبار و گزارشات زلزلۀ بم به عنوان تلخ‌ترین خبرها یاد کنم و شیرینی حضور حداکثری مردم در صحنههای مختلف حمایت از نظام جمهوری اسلامی اعم از انتخابات، راهپیمایی روز قدس و ۲۲ بهمن نام ببرم که خون تازه در رگ‌های انقلاب می‌تراود و خاک یأس بر چهرۀ منحوس دشمنان نظام می‌پاشد.
خانم همتی در ادامه با بیان خاطراتی از سال های ابتدای فعالیت خبری خود می گوید:
اوائلی که بنده کار خبرنگاری را شروع کردم، مصادف بود با سال‌های اول جنگ تحمیلی و امکانات بسیار محدودی که برای ارسال خبر و عکس وجود داشت.
آن زمان از اینترنت و فضای مجازی که خبری نبود و حتی دستگاه نمابر هم نداشتیم. خبر را که تهیه می‌کردیم پس از تنظیم، تلفنی برای واحد خبر قرائت می‌کردیم و آن‌ها همزمان ضبط و پیاده و اگر به تنظیم مجدد نیازی بود، تنظیم می‌کردند.
برای ارسال عکس بخصوص از جبهه و رزمندگان(آن زمان در غرب کشور و استان کرمانشاه که درگیر جنگ بود، ساکن بودم.) باید فیلم مربوطه را که حتما هم باید سیاه و سفید میبود، با اتوبوس به تهران ارسال می‌کردیم و یکی از همکاران روزنامه میرفت میگرفت و آن‌ها را چاپ و استفاده می‌کردند.
البته من با همسرم هر دو کار خبر و نمایندگی روزنامه را در استان کرمانشاه به عهده داشتیم و ایشان هر روز تعداد چند گونی روزنامه سهمیه جبهه‌های غرب را به شهر اسلام آباد غرب یا گیلانغرب می‌بردند و گاهی هم اقدام به مصاحبه با رزمندگان و فرماندهان می‌کردند و عکس می‌گرفتند و به کرمانشاه می‌آوردند تا به تهران ارسال کنیم.
این خبرنگار پیشکسوت درباره نحوه شهادت برادرش بیان کرد:
برادرم شهید بهزاد همتی سال‌های ۵۹، ۶۰ و ۶۱ در شهر دیواندره از استان کردستان به خدمت مشغول بود و آخرین مسئولیت ایشان بخشداری شهر دیواندره بود که متاسفانه برادرم و شهردار(شهید سیدحمید محمدی) با یک برنامۀ از پیش طراحی شده توسط گروهک ضد انقلاب کومله به شهادت می‌رسند.
خون این دو عزیز که یکی شیعه و دیگری از اهل سنت بودند، پیوند این دو مذهب را مستحکم‌تر کرد و در افشای چهرۀ پلید مدعیان حمایت از خلق، بسیار موثر بود.
در پایان جا دارد از شهدای عزیز خبرنگار استان کرمان هم یاد کنیم که با خون خود، تعهد خود را در انجام رسالت حرفه‌ای اطلاع رسانی به منصۀ ظهور رساندند. باشد که رهرو شایسته‌ای برایشان باشیم.
خانم همتی کماکان فعالیت های فرهنگی و اطلاع رسانی خود را ادامه می دهد و تاکنون چند کتاب درباره شهدای انقلاب و دفاع مقدس تالیف کرده است.
